Yaşamı tekilliğe hapseden çoğul bir sonsuzluktur zaman
Çocuklarıyla oyun oynayan bir babadır.
Oyuncaklarını saklayan ve bulduran.
Tozun havaya kalkması, havanın onu reddetmesidir.
Bıraktığın ipin ucunu tekrar tutabilmenin
İmkansız hale gelmesidir.
Güneşe aşık bir çiçeğin aşkından kavrulup solmasıdır zaman.
Rotası belirsiz bir gemidir
Pusulasını yıldızlara asan.
İğdiş edilmiş bir deniz atının,
geceleyin şafaktan korkup hüngür hüngür ağlamasıdır zaman.
Doğurduğu hayatlar için utanır mı varlığından yoksa öldürdükleri için yas mı tutar yalancıktan
İyisi mi öylece geçip gidelim.
Sürelim sabrımızı, sürelim onun en dolambaçlı yollarından
22/03/2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder